پدرانه؛ اندر احوالات احوالات اخیر

در زندگی چندین بار پوست انداخته‌ام. شدن‌های زیادی تجربه کردم: دانشجو شدم. همینطور مستقل. چه می‌دانم، کارمند. مهاجر. همسر. و ده‌ها "شدن" کوچک و بزرگ دیگر. اما به جرات می‌توانم بگویم که هیچ کدام به اندازه پدر شدن شخصیتم را به معنی واقعی کلمه دگرگون نکرده بودند. یک نمونه‌ی کمتر محسوس این تغییرات صبوری است. در حدی که این اواخر حتی خودم هم از حجم صبر و حوصله‌ای که برای انجام کارها نشان می‌دهم تعجب می‌کنم. مقصد اینکه این روزهایم را دوست دارم. به قول خارجی‌ها، so far so good.