دو هزار و بیست و دو

وارد سال جدید شدیم. برعکس اوایل جوانی، امسال برای سال نو هیچ لیست بلند بالایی از اهداف ندارم. دیگر خبری از آرزوهای کلان نیست. نمی‌خواهم شاخ غول بشکنم یا شمشیر به نشیمن‌گاه فیل (این حیوان زبان‌بسته هم می‌نشیند؟) فرو کنم. فقط دلم می‌خواهد زندگی کنم. برای خودم زندگی کنم و از لحظه لحظه آن به صورت اورگانیک لذت ببرم. بدون نیروی بیرونی شاد باشم، بدون الکل برقصم، بدون چشم‌داشت به آینده یاد بگیرم، بدون پاداش کد بنویسم و مسئله حل کنم، بدون آرزوی شهرت کتاب بخوانم و داستان بنویسم. بدون چشم و هم‌چشمی ورزش کنم و به سلامت جسم و روانم اهمیت دهم. خلاصه برای خودم باشم. از همه مهم‌تر اینکه می‌خواهم لحظه لحظه بزرگ شدن نیلی را ببینم و آن را با روح و روان به خاطر بسپرم. شدنی‌ست. سال خوبی خواهد شد!